Week 9

29 januari 2018 - Sengerema, Tanzania

Nou dit belooft een hele andere week te worden dan in Sumvé. Het ziekenhuis is denk ik wel ongeveer even groot, maar er liggen veel meer patiënten. Toen we binnen kwamen bij de OPD ( Out Patient Departement, een soort spoed waar alle mensen binnen komen) zat het het bomvol. Bij ons zitten er ook wel mensen maar lang niet zoveel als hier. Falco en Eef stonden allebei op de kinder afdeling en Mitch en ik gingen met hun mee. Ze hebben ook een kinder IC waar we zijn begonnen.
Normaal gesproken doet een een arts de IC maar die was er vandaag niet dus zijn wij er maar aan begonnen. Er lagen wel heftige cassusen. Er lag een kindje die Mitch en mij precies deed denken aan de casus van het ondervoedde kindje wat uiteindelijk is overleden. Dit kindje leek net iets beter, maar eigenlijk vanaf het begin hadden we er al geen goed gevoel over. En dat gevoel klopte helaas.. We hebben er alles aan gedaan wat we konden maar het is uiteindelijk overleden. Er lag ook nog een ander jongetje wat heel slecht ging met cerebrale malaria of toch een hersenvliesontsteking ontsteking met 42 graden koorts en convulsies. En later kwam er nog een kindje binnen die het niet heeft gered. Wij hebben soms ook wel slechte kinderen alleen we hebben geen aparte IC dus die liggen gewoon bij de rest. Maar zo allemaal bij elkaar maakt wel een indruk helemaal als er dan twee overlijden. Maar je doet wat je kunt en de kinderen komen vaak echt al te slecht binnen. Daarna zijn we naar de gewone afdelingen gegaan. Ze hebben hier 2 afdelingen waar gemengde problemen liggen, een chirurgie afdeling en een malnutritie (ondervoeding). Die chirurgie afdeling is ook wel sneu want je moet er allemaal wonden schoonmaken en de kinderen die daar liggen hebben allemaal al heel veelbangst als je alleen maar aan komt lopen. Maar het is ook wel mooi om te zien als je er even bij zit, met ze speelt en een sticker uitdeelt dat ze vervolgens heel anders reageren en veel minder huilen. Helemaal als je de dagen erna terug komt. Ik heb ook nog een dag meegekeken op de interne vrouwen afdeling en ik wilde meekijken op de labour maar dat is niet gelukt helaas. De ochtend dat we daar naar toe gingen werd ik niet lekker en heb ik uiteindelijk in bed moeten doorbrengen.. maarja het is niet anders. Gelukkig ging het de volgende dag wel al weer iets beter en kon ik meer dan alleen in bed liggen.

Niet alleen het ziekenhuis maar ook het huis waar ze in wonen is heel anders. Ze wonen daar namelijk met z'n 8e, er zijn 4 co's uit Nijmegen, 3 uit Amsterdam en 1 onderzoekster uit Duitsland. Het is wel heel gezellig, maar ook wel druk. Je hebt echt altijd mensen om je heen en alles duurt veel langer, zo kan je bijvoorbeeld niet even snel wat eten. Ik.vond het nu voor een week heel erg leuk maar ik denk dat ik qua huis Sumvé wel chiller vind. De supervisie in het ziekenhuis is in Sengerema dan wel weer veel fijner. Er zitten namelijk twee tropenartsen waar je wel veel aan hebt qua supervisie en er zijn ook meer Afrikaanse artsen. Je hebt veelmeer patiënten onder je hoede maar ook veel meer supervisie wat heel erg fijn is.

Donderdagochtend ben ik nog even meegegaan naar het ziekenhuis, maar Michelle niet. Die van ook niet lekker geworden. In de middag zijn we richting Mwanza gegaan. We wilde eerst misschien nog naar Bugando hospital maar dat hebben we toch maar niet gedaan omdat we ons allebei niet lekker voelde. Vrijdags wilde we eigenlijk naar een Weeshuis in de buurt alleen dat kan blijkbaar alleen op zondag. Dus we gaan zondag naar het weeshuis en vrijdag zijn we aan het zwembad gaan liggen. Tot meer waren we niet echt in staat. Met alles wat we aten werden met misselijk en kregen we buikpijn, maar zolang ik niets at en niet teveel deed ging het wel oké. Dus het zwembad was perfect, met nog een beetje aan het verslag werken.

3 Reacties

  1. Suvana:
    12 februari 2018
    Heftig om 2 x overlijden mee te maken😌😕
    Je doet wat je kan... ik vraag me af of ze in Nederland overleden zouden zijn...
    Fijn dat je Nu supervisie hebt gehad. Daar leer je vast heel veel van...
    Heel veel succes met jullie Gezondheid! Het klonk nogal kwakkelig...✨🙌🏼🍀🙌🏼✨
  2. Marianne Gillis:
    13 februari 2018
    He toch lieverd, het leven met al z'n ups en downs, maar nu toch wel aardig wat downs..Al voel i me ook zo gezegend dat ik hier in Nederland woon, met zoveel hogere levensstandaard en meer toegankelijke zorg. Het zou niet moeten maar is wel zo in deze wereld. Enne...beterschap lieverds
  3. Margreet van Daelen:
    26 februari 2018
    Tjee Veerle, wat maken jullie toch een hoop mee! Heel heftig en zo knap hoe jullie dat allemaal doen. Ik geniet enorm van jullie verhalen en belevenissen. Wat kan jij schrijven en wat fijn dat ik daarvan mee mag genieten. Super! Hopelijk knappen jullie snel op, beterschap.