Dag 153-156: Nairobi - Mombasa - Watamu

Jeeej op naar de volgende plek, we zijn er klaar voor. Lekker hopelijk de regen achter ons laten. Mitch was al 's ochtends vroeg naar het vliegveld vertrokken en wij hadden om 8 uur de trein. Oepsie we hadden een beetje mis gerekend qua tijd het was namelijk iets verder weg dan we dachten, maar gelukkig moest je er een uur van te voren zijn en was ietsje te laat niet erg.
Nou toen we er waren snapte wel wel waarom je er zo op tijd moest zijn. De beveiliging was nog strenger dan op sommige vliegvelden hier. Bij de ingang stond een rij mensen en werd er opeens geschreeuwd: leg je tas op de bank, doe je mobiel erbij, niet meer aanraken, stap naar achter. Ze kwamen toen met twee honden langs (denk drugshonden) die aan alle tassen gingen ruiken. Daarna moesten we nog twee keer door een security (inclusief bagage door de bagagescanner) en toen konden we, nadat we onze kaartje hadden opgehaald, eindelijk naar de trein. Je ziet wel dat de mensen hier niet vaak met de trein gaan. Je moest namelijk door elektrische poortje (net zoals de ov poortjes op het station), alleen de mensen hier die hadden volgens mij vaak echt geen idee wat ze ermee moesten. Er stonden ook medewerkers bij om de mensen te helpen haha. Terwijl je alleen je kaartje voor een sensor moest houden.
De trein zelf was echt een prima trein. Dit is toch wel echt een hele relaxte manier van reizen, zo kan je bijvoorbeeld tenminste onderweg naar de wc en hoef je jezelf niet uit te drogen omdat je anders in je broek plast. En je rijdt door een national park dus we hadden zelfs soms het uitzicht op een olifant.
Heerlijk, het is heel ander weer hier! We stapten de trein uit en het is hier totaal ander weer. Het is echt warm, mmmm. Dit hadden we even nodig.
We gaan nu eerst naar een dorpje ten noorden van Mombasa, dat was nog wel een hele reis. Uiteindelijk hebben we vanuit Nairobi ongeveer alle vervoersmiddelen gehad: taxi-trein-bus-matatu-tuktuk. En hoe comfortabel de trein was zo oncomfortabel was de dalladalla. We moesten namelijk onze backpack op schoot houden 😂. Het was dat of meer betalen, maar meer betalen vond ik echt onzin want dat hoeft nooit. Alleen het gevolg was wel dat we met onze backpack op schoot kwamen te zitten toen het druk was. Gelukkig is mijn backpack wel echt heel veel lichter, die van Mitch was 7kg lichter! Dus die van mij zal ook wel zoiets schelen. Toch ernstig hoeveel onnodige zooi we mee sjouwen en hoeveel kilo dat is. Maar gelukkig is het nu lekker gestald in een hostel in Nairobi.
Maar daar zaten we in een matatu met onze backpack op schoot en we hadden weer een ongeduldige driver te pakken die niet kon rijden. Pfoee we gingen over hobbels en bobbels, stoepjes en kuilen en dat allemaal met een volle vaart. Dus we zaten heerlijk te stuiteren.
Dat is wel een verschil met Tanzania, daar wachten ze tot de dalladalla helemaal vol zit en gaan dan pas. Hier gaan ze wel eerder, maar zijn ze super ongeduldig. We werden hier ook echt de dalladalla in geduwd midden op de weg en reden al terwijl mijn backpack nog buitenboord hing haha. Maar heel aangekomen en we hebben echt een lekker plekje, een driepersoonskamer voor z'n tweeën. S avonds bij een local tentje gegeten en een biertje gedronken en toen lekker Bibi kizeen.
We hebben wel een aantal dingetjes die we hier willen doen, maar eerst gingen we op zoek naar het strand. Nou dat was nog even een hele zoektocht. Dicht bij ons hotel kon je wel naar het strand, maar dat was echt alles behalve een mooi strand. Op het strand lag allemaal zwart zeewier of andere planten en in de zee ook. Het was een beetje in inham dus gingen we verder opzoek. De omgeving is wel leuk, ze hebben namelijk allemaal leuke vrolijke roze bloemenstruimen. Op een gegeven moment kwamen we bij een ander strand uit. Alleen het was eb, en de zee was echt meters verweg. Echt heel ver weg, heb nog nooit zo'n groot verschil tussen eb en vloed gezien. Dus we dachten we lopen even naar de zee toen. Nou dat was ook nog wel een avontuur. Eerst kwamen we natuurlijk weer allemaal mannetjes tegen die ons allemaal dingen wilde aansmeren, tot dat er echt twee achter ons aan bleven lopen en we we niet meer vanaf kwamen. Ze wilde ons graag beschermen, ze zeiden letterlijk 'we beschermen jullie als een ei met twee handen'. Op een gegeven moment waren we er echt klaar mee, maar hoe je ook zegt dat je niks wilt, ze lopen je toch achterna want ze wilden ons uiteindelijk een of andere snorkeltrip verkopen. Nou en even naar de zee lopen. Was ook een hele opgave, want je liep dus op de bodem van de zee en het werd op een gegeven moment allemaal rotsjes met zeeegels. Maar we hebben het veilig bereikt. Daarna hebben we de zee maar opgegeven voor vandaag en zijn we richting ruïnes in Gede gaan lopen, een dorpje 7,5 km verder op. Pfoee dat was zweten, maar alles beter dan die modder en regen. De ruïnes zelf vielen alleen vielen wel tegen, het waren namelijk echt ruïnes. We vonden er net wat te weinig van over gebleven. Maar we hadden wel een mooi doel om naar toe te lopen. En zo hebben we direct een heel stuk van Watamu gezien, lekker wandelend.
Het idee van de zee toch nog even opgepakt en toch maar naar het strandje in de buurt van ons hostel gegaan en daar nog even in de zon gelegen.
De dag erna hebben we er dagtripje naar Malindi gemaakt. Daar zou de mooiste zee van Kenia zijn, er was een zee, maar de mooiste... Het was heel gezellig, lekker gegeten, beetje rondgelopen en wat foto's gemaakt. Maar de mooiste zee hebben we niet gevonden. We zitten toch een beetje te denken dat we in het verkeerde seizoen zitten voor de mooie zee in dit gebied. Maar we hebben zometeen ook nog Diani beach dus hopelijk is het daar wat mooier. En we gingen hier ook niet echt toe voor de zee, dus doen we lekker allemaal onze andere dingetjes. Toen we terug wilde, wilde we weer naar de weg lopen waar de matatu's vandaan vertrokken. Onderweg natuurlijk weer aangesproken door Jan en alleman. Tot er een tuktuk langs kwam, maar die zijn normaal veel duurder dan een matatu. Maar toen hij zei 'tuktuk?' dacht ik we kunnen het altijd proberen. Dus zei de prijs die we anders voor de matatu hadden betaald en toen zei hij 'oke'. Hij zag me al verbaasd kijken, maar het bleek dat hij sowieso die kant op moest. Dus toen zaten we heerlijk in de tuktuk in plaats van een overvolle matatu. Toen we erin zaten dachten we wel, oeps hoelang gaat dit duren, want zo'n tuktuk gaat natuurlijk veel langzamer. Maar uiteindelijk heeft het nauwelijks wat gescheeld want hij hoeft natuurlijk niet continue te stoppen en hij heeft ons ook nog bijna voor de deur afgezet, ideaal.
Toen zijn we langs een slipper shopje gegaan. Ze maken hier overal slippers en dat leek Kim en mij wel wat. Het was wel weer een bijzondere ervaring, er was namelijk een vrouwtje die ons er al eerder over had aangesproken, dus die zagen we nu weer. Maar waar ze nou bij hoorde en hoe alles precies in elkaar zat geen idee. Er kwamen namelijk ineens andere mensen die allemaal begonnen te zeggen 'luister niet naar haar, ze vraagt veel te veel, betaal max dit'. Heel vreemd, normaal vallen ze elkaar nooit af. Maar wij zijn rustig door blijven kijken en onze eigen slippers bij elkaar gesteld. Het was wel grappig, want toen ze door hadden dat we niet zoveel van hun allemaal aantrokken en zeiden dat we sowieso nog over de prijs gingen onderhandelen vonden ze dat allemaal fantastisch, helemaal toen ik ook nog wat Swahili kon. Ze dachten denk ik van te voren, 'die twee meisjes, echte toeristen' maar het viel hem geloof ik niet tegen hahaa. Het scheelt wel zoveel dat ik al langer in Afrika zit. In het begin werd ik wel helemaal gek van dat getrek aan alle kanten. Maar nu haal ik er vaak gewoon een voordeel uit. We hoefden namelijk nu veel minder moeite in de onderhandeling te steken, want het werd voor ons gedaan haha. Toen we allemaal tevreden waren, wij met het ontwerp en de prijs en zij ook met de prijs zijn we een ijsje gaan eten. Italiaans ijs, dit hele dorpje staat namelijk bol van de Italiaanse invloeden. Op een of andere manier zitten hier super veel italiaanen. Op straat beginnen zelfs sommige Afrikanen Italiaans tegen ons te praten en er zijn heel veel Italiaanse restaurantjes.
We hebben tot nu toe alleen lokaal gegeten, omdat we het best lekker vinden en een stuk goedkoper. Wel hebben we dan elke avond kip, chapati en gebakken witte kool😂
De ugali hier in Kenia is namelijk echt niet lekker, veel droger dan in Tanzania.
Maar vanavond gingen we wat luxer uit eten bij de Italiaan! Want.... Kim is nu officieel dokter, Dr. Ligtenbarg😊 De uitslag van de examen commissie is binnen, dus dat moesten we wel even goed vieren.
We hadden eerder al een Italiaans restaurant gezien met van die lekkere grote banken met kussen, dus daar hebben we de avond door gebracht. Lekker bruschetta en focaccia als voorgerecht en een pasta, mmmm. Het was een gezellig avondje.
En toen kwam al weer de laatste dag hier. We gingen weer vroeg op weg naar een schildpadden opvang. Alleen onderweg begon het al een beetje dreigend eruit te zien en ja hoor daar kwam de regen.. het scheelt alleen zoveel dat het hier net als in Malawi dan niet koud is. Alleen toen we aankwamen bij de opvang waren er geen schildpadden helaas. Aan de andere kant ook wel een goed ding, want dat betekent dat er op dit moment geen schildpadden waren die hulp nodig hadden. Wel konden we nog een rondleiding krijgen en dat was ook leuk. Zo kregen we te horen met welke problemen de schildpadden allemaal te maken hadden en met welke gevaren. Ook over het leven van een schildpad en wat voor projecten ze daar allemaal deden. Ze doen er echt goed werk, want de schildpadden krijgen het veel lastig met alle resorts. Daardoor kunnen ze namelijk hun eieren niet meer leggen en het probleem is, is dat hen ingeprent is waar ze naar toe moeten om hun eieren te leggen. Ze gaan namelijk terug naar de plek waar ze zelf geboren zijn en als daar geen goede plek meer is leggen ze hun eieren in de zee of op een ongunstige plek en gaan ze verloren. Bij deze organisatie kunnen ze dan de nesten verplaatsen zodat ze veilig kunnen uitkomen en dan is de inprentings plek voor de nieuwe schildpadjes ook weer ergens anders. Daarbij zorgt de mens in andere opzichten ook voor problemen. Zo denkt de lokale bevolking dat delen van de schildpad helend zijn en kunnen ze ook met het vlees en de andere delen van de schildpad veel geld verdienen. Dus de organisatie loop patrouille op het strand om te weten waar de nesten zijn om die in de gaten te houden, geven voorlichting aan de bevolking en geven geld in ruil voor een schildpad die bijvoorbeeld perongeluk in een visnet is gekomen. Het was interessant om dit allemaal te horen.
Het regende alleen nog steeds dus hebben we maar even een spelletjes gespeeld en toen het wat zachter ging regen terug gelopen. Het bleef de hele middag druilerig, dus hebben we op onze kamer maar vanalles geregeld wat nog moest gebeuren en wat gechilled.