Dag 11 en 12: Kilimanjaro

24 november 2017 - Kilimanjaro, Tanzania

Dag 11: Kilimanjaro, dag 3. 3800 - 4600 - 3900 meter
Mam, je zult het niet geloven maar ik hoopte gewoon op pap haha. Heerlijk wat warms in de ochtend, want bahbah de nachten zijn echt zo koud!! Toen ik wakker werd om te plassen zat er gewoon ijs op de tent. Dit was echt een verschrikkelijke nacht, volgens mij heb ik bijna elke uur gezien. Ik had het echt te koud (de gids dacht -10) om te slapen en de matjes zijn ook heel dun waardoor je de heletijd met je heup op de grond ligt. Maar omdat het zo koud is, is er geen andere optie dan in een foetus houding te liggen. Het grootste probleem zijn mijn voeten, die blijven zoo koud. Helemaal met de natte schoenen telkens.
Ik heb deze nacht ook meerdere keren gedacht waarom doe ik dit, ik doe dit nooooit meer.
Maar.... Dan zet je de eerste stap uit je tent en dan ben je in een klap alles vergeten. Wauw, de top van de mount Meru die boven de wolkendeken uitsteekt samen met de zon die opkomt, wauw wauw wauw. Wij zijn zo bevoorrecht dat we hier op zo'n prachtig punt wakker mogen worden. Het beste van alles is als dan de zon richting je tent komt en je al je natte spullen kan drogen en zelf ook in de zon kan zitten!! Dit alles geeft je ondanks de verschrikkelijke nacht zonder slaap meer dan genoeg energie om vandaag er weer flink er tegen aan te gaan .
Vandaag gaan we naar lava Tower, om daarna weer te gaan dalen. Dit een aclimatisatiedag om hopelijk te voor komen dat we last krijgen van hoogte ziekte. Het volgende kamp is namelijk maar 100meter hoger dan nu. Lava Tower ligt op 4600Meter. Helaas gaan we met z'n vieren verder en moeten Ethyl en José afhaken.

En weer is het totaal een andere omgeving, anders dan de andere dagen! Ik moet zeggen dat ik deze wel echt heel tof vind. Het is een soort van open vlakte met daarop allemaal rotsen en hier en daar een struik of een bloemetje.

Je merkt wel dat het nu een totaal ander tempo is en dat is eigenlijk wel fijn. Ik vond het echt niet erg om te wachten op Ethyl, maar nu in één tempo gestaag door lopen is wel heerlijk. Je komt bijna in een soort trans, het is heel ontspannen. Je gedachten kunnen een beetje alle kanten opdwalen of je denkt juist nergens aan en je voeten doen het werk wel. Heerlijk!!
In het begin hadden we een zonnetje maar die was snel verdwenen en liepen we in de grijze wolken. Als ik dit zo schrijf zou je denken mm dat is een toch helemaal niets, maar het had ook wel wat.
Overal rotsen, grijze lucht, veel mist het is een beetje spookje maar daardoor wel heel vet. Zo zijn we gestaag doorgelopen tot lava Tower. Ik kreeg alleen wel een beetje hoofdpijn die wel bij het stijgen toe nam, maar verder gelukkig geen andere symptomen. Bij lava Tower hadden we lunch weer de lekkere kip en daarna weer dalen, in de sneeuw/regen. Dus weer ons zelf weer ingepakt in de regen kleding en op weg. Het eerste gedeelte was een best een stijl stuk! Het leek wel een soort opgedroogde waterval en ik had echt een mega poncho dus moest opletten dat ik daar niet over struikelde. Hierna was het wat minder stijl, maar wel vermoeiend zeg. Het was namelijk een soort van opgedroogde rivierbedding met allemaal stenen, dus je moest continue bezig zijn met waar je loopt. Ik moet zeggen dat ik dit dalen eigenlijk vermoeiende vind dan het stijgen!
Ik was dan ook helemaal kapot toen we in het kamp aankwamen! En was ook niet helemaal lekker, denk toch en beetje last van de hoogte. Maar als het goed is, moet dat nu weer minder worden omdat we weer zijn gedaald. Je gaat wel direct denken oei ik hoop niet dat ik er zometeen ook zoveel last van heb. Als me iets erg lijkt, is het de top niet halen, maar dat gaat niet zomaar gebeuren!!
Van te voren zeiden ze al dat je eetlust minder wordt hoe hoger je komt. Dat merk ik ook wel! De hoeveelheden die ik aan het begin van de trekking naar binnen kon werken gaan niet meer, je probeert nu gewoon zo veel als mogelijk te eten om nog wel genoeg energie te hebben.
Maar vandaag had ik er moeite mee, zoveel mogelijk geprobeerd te eten en daarna naar bed, om 8 uur lag ik er al in. Nu hopen dat het morgen beter gaat!

Dag 12: Kilimanjaro, dag 4.
3900-4600meter
Vandaag gaan we naar base camp!! En dan s nachts op naar de summit zodat we de zonsopgang kunnen zien.
Mega spannend!! Nu hopen dat we ons allemaal goed blijven voelen.

Ik voel me echt een stuk beter dan gisteren, geen hoofdpijn meer een weer iets meer eetlust. Het slapen heeft me echt goed gedaan. Ik heb ook een stuk beter geslapen dan de afgelopen 2 nachten, we hadden nu een extra slaap zak van Ethyl en Jose en dat scheelt! Je wordt wel een paar keer wakker en echt warm heb ik het niet maar ach dat hoort erbij.
Als ontbijt weer het gewoonlijke pap, omelet, worstjes, pannenkoek en geroosterd brood. Ik kan niet zo veel eten als de afgelopen ochtenden maar als je het vergelijkt met wat ik thuis s ochtend eet!

We gaan vandaag in 2 etappes naar base camp. S ochtend 4 uur en s middags 4 uur.
Het eerste stuk was echt heel erg leuk! Dit was namelijk echt klimmen, geen stokken nu maar echt je handen en je voeten gebruiken. Voor Mitch was het iets minder leuk, dit is een van haar grootste nachtmerries over rotsen klimmen, maar ze heeft het echt super knap gedaan! Wie weet hierna geen nachtmerries meer!
Hierna was het heel veel op en neer tot de lunchplek. Die was op 4000meter, maar in totaal zijn we echt veel meer gestegen, alleen ook weer gedaald.
We hadden eigenlijk allemaal niet zo'n heel trek tot dat de lunch kwam: kip, frietjes en salade! Dit was op dit moment echt het perfecte eten, dus daar hebben we flink van genoten. Daarna weer opweg want we hadden nog 600meter te gaan!

Dit was een flinke toch, wel was heel fijn dat de zon weer door kwam waardoor er prachtige wolkenpartijen voorbij kwamen. Nog een voordeel van de zon dat het een stuk minder erg is om met je billen bloot te gaan om te plassen haha. Het was een keer zelf zo koud dat bij Emma haar brilglazen besloegen door het plassen hahaha 😂 Zo maak je nog wat mee op een berg. Gelukkig neemt het plaseffect van de diamox af dus we hoeven niet meer zo vaak.

S avond krijgen we vroeg eten en daarna snel nog een paar uurtjes proberen te slapen, we hadden 3-4 uur en daarna op staan om naar de top te gaan!!
Lala salama

Foto’s

2 Reacties

  1. Marianne Gillis:
    2 december 2017
    Oh liefie, niet te geloven dat je zelfs verlangde naar pap...dat wilde je echt noooit!!!! Afin, kun je zien hoe extreem deze tocht is. Je beschrijft prachtig alle toppen en dalen. Alsof je in een paar dagen alle levens lessen te zien krijgt. En wat doen jullie dat prachtig samen en ieder individueel op eigen wijze. Dank je wel voor je verhaal
  2. Suvana:
    4 december 2017
    Wonderschoon verhaal...de kou, de schoonheid, de meditatie van het lopen...
    thanxx Veerle, dat je steeds de moeite neemt om te schrijven en te delen...Ik vind het heel fijn om het mee te lezen...dit ga ik zelf namelijk niet doen...maar als je schrijft over de natuur enzo, dan voel ik het wel...knuffels XOXO