Dag 86: Mwanza - Kigali (Rwanda)
9 februari 2018 - Kigali, Rwanda
Oké op dit moment zitten we in een bus in iemands anders scheetlucht, maar het maakt allemaal niet uit! We zitten namelijk in de bus richting de grens van Tanzania-Rwanda EN het is de bus waarvoor we gisteren een ticket hebben gekocht. Klinkt allemaal heel logisch dat we in de bus zitten waarvoor we gisteren een ticket hebben gekocht, maar we hebben geluk! Vanochtend/vannacht om 03:30 zou de wekker moeten gaan en die is ook gegaan alleen wij zijn er niet wakker van geworden. Dat heb ik oprecht eigenlijk nooit, ik ben vaak zelfs iets voor de wekker wakker. Alleen we hadden de waaier aanstaan dus waarschijnlijk hebben we hem daardoor niet gehoord.
Gelukkig heb ik nog wel een soort van ingebouwde wekker. Ik was al een keer half half wakker geworden met de gedachte moet de wekker niet al zijn gegaan en toen ben ik toch maar gaan kijken was het half 6😱 Paniek paniek, Michelle wakker gemaakt en halsoverkop onze tassen gepakt. Gelukkig hadden we gisteren al bijna alles ingepakt en stonden we met twee minuten beneden. We zouden eigenlijk om half 5 op een busstation moeten zijn en dan zou de bus doorrijden naar een ander busstation ik Mwanza en om half 6 vertrekken. Die hadden we natuurlijk eigenlijk allebei gemist, maar je weet maar nooit hier dus toch maar proberen om naar het tweede busstation te gaan ook al hadden we geen idee waar dat was. Er stond namelijk op het ticket zelf vertrekt om 6 uur. Wonder boven wonder stond de taxi chauffeur waarmee we gisteren hadden afgesproken voor ons hostel, hij lag te slapen in z'n auto. Alleen praat hij geen Engels en hij leek ook niet echt te reageren op ons Swahili, hij praatte eigenlijk niet echt haha. We proberen te zeggen dat we niet naar het eerste busstation wilde maar het tweede en te zeggen dat we haast hadden. Maar hij leek het allemaal niet te begrijpen, eerst heel rustig weg rijden vervolgens tanken en toen naar het eerste busstation grrrrr. Daar was de bus natuurlijk al weg. Uiteindelijk heeft hij ons bij de ferry afgezet. Daar moet je bus namelijk ook mee naar de overkant van lake Victoria. Toen we daar aankwamen was het allemaal hamna shida!(geen probleem) De bus zou zo komen en ja hoor rond half 7 kwam de bus en konden we erin. Echt bizar eigenlijk hadden we dus 2 uur door Mwanza gereden om vervolgens bij de ferry uit te komen wat heel dicht in de buurt van ons hostel is. Pfoe wat ben ik blij dat we in de bus zitten, want Iet en Suus zijn ook al richting Rwanda en die zien we vanavond. Anders hadden we heel Rwanda achter elkaar aan gereisd want zij moeten dinsdag al echt weer terug.
In de bus waren we ook wel weer een lekker stel. Eerst lekte er iets in onze etenstas, bleek het de komkommer te zijn. Normaal gesproken hebben we altijd een plastic afvalzakje maar net als naar Kenia mag je geen plastic meenemen naar Rwanda. Gelukkig had ik nog een zakje om de zonnebrand dus daar de komkommer in. Vervolgens wilde we de watermeloen opeten die in stukjes in het bakje zal, maar ielww dat rook echt niet goed meer dus ook in ons afval zakje. Tot dat ik nat op m'n rok voelde gatver. De bus uit (we waren namelijk nog op de ferry) en het zakje weggooien, volgens mij dacht iedereen dat het een kots zakje was.
Toen kwam het volgende probleem, als ontbijt hadden we yogurt. Alleen net toen we dat wilde gaan eten kwamen we aan op het vaste land op de weg naar Sengerema en die kennen we... Een en al hobbel de bobbel, dus eerst heb ik heel snel m'n yogurt weg gewerkt en daarna Michelle, gelukkig was het net op voor de grootste hobbels. Manman wat een dag en het is pas 7 uur..
Het is echt bizar stoffig in de bus! Ik ben zo slim geweest om een wit t shirt aan te trekken. Na een uur lag er al overal een laag stof op, zelf zijn we ook oranje en heb ik allemaal ondefinieerbare vlekken. Maarja we waren toch al vies. We wilde eigenlijk vanochtend douchen, tot dat we ons hadden verslapen.
Eerst hebben we wat geslapen tot dat ik wakker werd en we ineens in een andere omgeving waren. Richting het westen wordt het veel groener en is het veel heuvelachtiger met bananen bomen en meer bloemen. Iet en Suus zeiden al dat bij in de omgeving heel veel bananen waren nou dat is te zien(we komen een beetje in de buurt waar Suus en Iet coschappen lopen).
Op de gegeven moment werd de plek omgeroepen waar wij eruit moesten. Dat was echt in de middle of nowhere, maar er stond wel al een taxi te wachten. Die had blijkbaar iemand voor ons gebeld toen we in de bus zaten. Die taxi zou ons naar de grens brengen. Voor de grens nog belaagd met mensen die ons geld wilde wisselen en toen waren we er. We moesten 4 loketten langs maar toen hadden we ons visum en konden we de grens overlopen. De taxi had ons namelijk naar de grens gebracht, maar ging niet verder. Over de grens konden we weer een bus nemen. Ook dit ging weer verbazingwekkend makkelijk we kwamen aanlopen en iemand kwam al naar ons toe en vroeg of we naar Kigali wilde de hoofdstad van Rwanda en dat was precies waar we naar toe moesten. Dat leer je wel echt met reizen je hoeft je nergens druk om te maken want die meeste dingen gaan echt vanzelf. Dat was om Azië al zo en nu blijkt in Afrika ook. Zelfs als je twee uur verslaapt voor de bus haha (al was dit wel echt een gelukje).
En toen waren we in Rwanda! Ik zie wel echt direct al verschil. Het lijkt veel rijker, we hadden al gelezen dat alle wegen geasfalteerd zijn en dat is tot nu toe inderdaad zo. Verder hebben ze hier ook veel bakstenen huizen en wat me ook opvalt is de kleuren van de verschillende huizen wat er leuk uit ziet. Het ziet er ook netter uit. Niet alleen door de geasfalteerde wegen, maar je ziet ook bijvoorbeeld netjes bijgehouden tuinen en we zitten niet in een dalla dalla die bijna uit elkaar valt maar een best net busje. Maar wie weet misschien is dit alleen het begin, we zullen het de aankomende dagen gaan meemaken.
We waren alleen wel in een stop bus beland dus we stopte overal waardoor het wel lang duurde. Daarbij rij je ook in de bergen waardoor je veel langzamer rijdt en later hoorde we dat ze in het land een maximale snelheid van 60km/uur hebben maar dat is niet verkeerd! In Tanzania zijn er zoveel ongelukken omdat er zo hard gereden wordt.
Ook rijden ze hier weer rechts, ik moet daar wel weer aan wennen haha, ben helemaal in de war. Eerst duurt het eeuwig voordat je aan links rijden gewend bent en nu is het weer even voor een paar dagen rechtsrijden.
S Avonds kwamen we aan in het hostel. Eerst snel gedoucht want we waren zo vies!! En toen we klaar waren kwamen Iet, Suus, Yvonne en Marthe (de twee andere studenten uit Rubya) ook aan het hostel. Daarmee gaan we de komende dagen doorbrengen. Zo leuk om Suus en Iet weer te zijn! Wel voor de laatste keer deze reis, dus nog maar even goed genieten!!
Gelukkig heb ik nog wel een soort van ingebouwde wekker. Ik was al een keer half half wakker geworden met de gedachte moet de wekker niet al zijn gegaan en toen ben ik toch maar gaan kijken was het half 6😱 Paniek paniek, Michelle wakker gemaakt en halsoverkop onze tassen gepakt. Gelukkig hadden we gisteren al bijna alles ingepakt en stonden we met twee minuten beneden. We zouden eigenlijk om half 5 op een busstation moeten zijn en dan zou de bus doorrijden naar een ander busstation ik Mwanza en om half 6 vertrekken. Die hadden we natuurlijk eigenlijk allebei gemist, maar je weet maar nooit hier dus toch maar proberen om naar het tweede busstation te gaan ook al hadden we geen idee waar dat was. Er stond namelijk op het ticket zelf vertrekt om 6 uur. Wonder boven wonder stond de taxi chauffeur waarmee we gisteren hadden afgesproken voor ons hostel, hij lag te slapen in z'n auto. Alleen praat hij geen Engels en hij leek ook niet echt te reageren op ons Swahili, hij praatte eigenlijk niet echt haha. We proberen te zeggen dat we niet naar het eerste busstation wilde maar het tweede en te zeggen dat we haast hadden. Maar hij leek het allemaal niet te begrijpen, eerst heel rustig weg rijden vervolgens tanken en toen naar het eerste busstation grrrrr. Daar was de bus natuurlijk al weg. Uiteindelijk heeft hij ons bij de ferry afgezet. Daar moet je bus namelijk ook mee naar de overkant van lake Victoria. Toen we daar aankwamen was het allemaal hamna shida!(geen probleem) De bus zou zo komen en ja hoor rond half 7 kwam de bus en konden we erin. Echt bizar eigenlijk hadden we dus 2 uur door Mwanza gereden om vervolgens bij de ferry uit te komen wat heel dicht in de buurt van ons hostel is. Pfoe wat ben ik blij dat we in de bus zitten, want Iet en Suus zijn ook al richting Rwanda en die zien we vanavond. Anders hadden we heel Rwanda achter elkaar aan gereisd want zij moeten dinsdag al echt weer terug.
In de bus waren we ook wel weer een lekker stel. Eerst lekte er iets in onze etenstas, bleek het de komkommer te zijn. Normaal gesproken hebben we altijd een plastic afvalzakje maar net als naar Kenia mag je geen plastic meenemen naar Rwanda. Gelukkig had ik nog een zakje om de zonnebrand dus daar de komkommer in. Vervolgens wilde we de watermeloen opeten die in stukjes in het bakje zal, maar ielww dat rook echt niet goed meer dus ook in ons afval zakje. Tot dat ik nat op m'n rok voelde gatver. De bus uit (we waren namelijk nog op de ferry) en het zakje weggooien, volgens mij dacht iedereen dat het een kots zakje was.
Toen kwam het volgende probleem, als ontbijt hadden we yogurt. Alleen net toen we dat wilde gaan eten kwamen we aan op het vaste land op de weg naar Sengerema en die kennen we... Een en al hobbel de bobbel, dus eerst heb ik heel snel m'n yogurt weg gewerkt en daarna Michelle, gelukkig was het net op voor de grootste hobbels. Manman wat een dag en het is pas 7 uur..
Het is echt bizar stoffig in de bus! Ik ben zo slim geweest om een wit t shirt aan te trekken. Na een uur lag er al overal een laag stof op, zelf zijn we ook oranje en heb ik allemaal ondefinieerbare vlekken. Maarja we waren toch al vies. We wilde eigenlijk vanochtend douchen, tot dat we ons hadden verslapen.
Eerst hebben we wat geslapen tot dat ik wakker werd en we ineens in een andere omgeving waren. Richting het westen wordt het veel groener en is het veel heuvelachtiger met bananen bomen en meer bloemen. Iet en Suus zeiden al dat bij in de omgeving heel veel bananen waren nou dat is te zien(we komen een beetje in de buurt waar Suus en Iet coschappen lopen).
Op de gegeven moment werd de plek omgeroepen waar wij eruit moesten. Dat was echt in de middle of nowhere, maar er stond wel al een taxi te wachten. Die had blijkbaar iemand voor ons gebeld toen we in de bus zaten. Die taxi zou ons naar de grens brengen. Voor de grens nog belaagd met mensen die ons geld wilde wisselen en toen waren we er. We moesten 4 loketten langs maar toen hadden we ons visum en konden we de grens overlopen. De taxi had ons namelijk naar de grens gebracht, maar ging niet verder. Over de grens konden we weer een bus nemen. Ook dit ging weer verbazingwekkend makkelijk we kwamen aanlopen en iemand kwam al naar ons toe en vroeg of we naar Kigali wilde de hoofdstad van Rwanda en dat was precies waar we naar toe moesten. Dat leer je wel echt met reizen je hoeft je nergens druk om te maken want die meeste dingen gaan echt vanzelf. Dat was om Azië al zo en nu blijkt in Afrika ook. Zelfs als je twee uur verslaapt voor de bus haha (al was dit wel echt een gelukje).
En toen waren we in Rwanda! Ik zie wel echt direct al verschil. Het lijkt veel rijker, we hadden al gelezen dat alle wegen geasfalteerd zijn en dat is tot nu toe inderdaad zo. Verder hebben ze hier ook veel bakstenen huizen en wat me ook opvalt is de kleuren van de verschillende huizen wat er leuk uit ziet. Het ziet er ook netter uit. Niet alleen door de geasfalteerde wegen, maar je ziet ook bijvoorbeeld netjes bijgehouden tuinen en we zitten niet in een dalla dalla die bijna uit elkaar valt maar een best net busje. Maar wie weet misschien is dit alleen het begin, we zullen het de aankomende dagen gaan meemaken.
We waren alleen wel in een stop bus beland dus we stopte overal waardoor het wel lang duurde. Daarbij rij je ook in de bergen waardoor je veel langzamer rijdt en later hoorde we dat ze in het land een maximale snelheid van 60km/uur hebben maar dat is niet verkeerd! In Tanzania zijn er zoveel ongelukken omdat er zo hard gereden wordt.
Ook rijden ze hier weer rechts, ik moet daar wel weer aan wennen haha, ben helemaal in de war. Eerst duurt het eeuwig voordat je aan links rijden gewend bent en nu is het weer even voor een paar dagen rechtsrijden.
S Avonds kwamen we aan in het hostel. Eerst snel gedoucht want we waren zo vies!! En toen we klaar waren kwamen Iet, Suus, Yvonne en Marthe (de twee andere studenten uit Rubya) ook aan het hostel. Daarmee gaan we de komende dagen doorbrengen. Zo leuk om Suus en Iet weer te zijn! Wel voor de laatste keer deze reis, dus nog maar even goed genieten!!
Dank je wel voor al je verslagen✨🙏🏼✨