Week 5

Nou we hebben weer een kort weekje voor de boeg! Nu wel drie dagen om precies te zien

Op de eerste dag stonden we ’s ochtends al direct in de operatie kamer. We wilde vanochtend op de kind beginnen, maar dr. Geofrey was al begonnen dus zijn wij naar de mannen gegaan. Dat kwam goed uit want het einde van de ochtend stond een operatie gepland en daar konden wij nu mooi bij zijn. Het was een onderbeenamputatie die werd verricht omdat de man een groot ulcus(zweer) op zijn voet had. Nou dat was een understatement, ik heb nog nooit zoiets gezien. Je kon kijken tot op de pezen van de voet en er zaten nog wel tenen aan zijn voet, maar die waren wel helemaal zwart en afgestorven. Het verbaasde ons dat die man geen enorme infectie had. We hadden vorige week wel een kleine operatie gezien, maar nog geen in major theater. Het was weer een bijzondere ervaring… Eerst omkleden ze hadden maar een klein operatiepak, dus ik kreeg een operatiejurk. Dat voelde wel heel bijzonder en heel naakt gezien het feit dat je alleen een jurk aan hebt. Maar toen zagen we dr. Geofrey en dr. Abdallah in hun operatie pakken. Het was eigenlijk wel heel lachwekkend, ze leken meer een soort slager dan een chirurg. Ze hadden grote witte plastic laarzen aan(zoals regenlaarzen, maar dan wit) en een witte plastic short. Pfoe en de operatie zelf, ook dit heb ik nog nooit in Nederland gezien, maar ik weet zeker dat het daar er andere aan toe gaat. Het leek in de operatiekamer ook een beetje op een slagerij. Het bot werd met een handzaag doorgezaagd, een botte slappe handzaag. Dit duurde een hele tijd en met een zaag die continue verboog. Ook met steriliteit wordt anders omgegaan dan in Nederland. Wanneer je al coassistent al een snauw krijgt van de operatie verpleegkundige als je alleen al de steriele tafel met instrumenten kijkt, staan de studenten hier er praktisch tegen aan. De ramen gaan gewoon open tijdens de operatie en zo kan ik nog wel wat dingen opnoemen. Maar het zal vaak ook wel goed gaan…

Deze week liggen er hele andere problemen op de afdelingen en een stuk meer patiënten dan vorige week. Het is deze week de week van de wonden en abcessen. Er ligt nog een man op de afdeling die ook een amputatie moet gaan krijgen. Alleen zijn Hb is nog te laag dus hij moet nog wachten, maar pfoe. Dit is ook echt een verschrikkelijke wond en die stinkt! Heel die kamer ruikt echt verschrikkelijk en er vliegen overal vliegen. Gelukkig zien deze wonden er een stuk pijnlijker uit dan ze werkelijk zijn. Het proces is bij beide al zo ver gevorderd dat ze er niet veel pijn aan hebben. Maar dit zijn beide wel weer twee voorbeelden van wat er gebeurd als je niet op tijd naar het ziekenhuis of dokter gaat. Dit zijn casussen die je in Nederland niet zo snel zult tegen komen.
Op de afdeling hebben we ook nog een man liggen met een wond op zijn scrotum en twee andere patiënten met abcessen die zijn opengemaakt. Zo zijn we deze week heel de ochtend bezig met het schoonmaken van de wonden. Eigenlijk is dit het werk van de verpleegkundigen, maar we hebben al gemerkt dat dit heel vaak niet gebeurd. Op maandag zaten namelijk alle gazen helemaal verkoekt en volgens mij vinden de verpleegkundigen dat we maar voorzichtig zijn. Wij zijn namelijk alles voorzichtig aan het weken voordat we het gaas eraf halen, terwijl zij het gewoon eraf trekken. Maar daarom doen wij het nu elke ochtend zodat het ook echt gebeurd. Maar we vinden dit allebei niet zo erg en ook wel leuk om te doen. Nu heb je ook echt het idee dat je echt wat nuttigs doet. Je ziet namelijk wel verbetering van sommige wonden. Het is ook wel leuk om weer helemaal nieuwe problemen te hebben en hele andere problemen dan de kinderafdeling.

Alleen de supervisie van deze week is wel echt verschrikkelijk. Of er is geen supervisie of de supervisie die we krijgen slaat echt nergens op. Dr. Geofrey zit soms echt onzin te verkopen. Wij zijn stiekem altijd blij als we dr. Geofrey s ochtend bij de overdracht niet zien zodat we dr. Abdallah om supervisie kunnen vragen. Alleen dr. Abdallah was er deze week niet, dus we moeten het met dr.Geofrey stellen. Alleen eigenlijk elke keer als we hem weer iets vragen denk ik achteraf waarom hebben we dit überhaupt gevraagd hebben.

Ook deze week was er weer een patiënt overleden. Dit was ook weer een bijzonder verhaal. Dit was een patiënt met wie het eigenlijk heel goed ging. Ik moet zeggen dat we nog steeds niet weten waar hij precies aan overleden is. Maar s ochtends waren we begonnen met de ronde en hij ligt op een van de laatste bedden. Toen we bij de kamer aankwamen zei de verpleegkundige, ‘jullie moeten even bij die patiënt gaan lijken want hij vertoont al een half uur geen tekenen van leven meer’. Blijkbaar was de familie naar de verpleegkundigen gegaan een half uur nadat de patiënt is gestopt met ademen. Het is zo bizar dat je 10 meter verderop je ronde aan het lopen bent en dat niemand naar je toekomt. In Nederland zouden alle alarmbellen gaan rinkelen, maar hier gaat iedereen door met z’n eigen ding en dat ook de familie pas na een half uur komt… De patiënt deed het verder eigenlijk heel goed dus wie weet hadden wij nog wat kunnen betekenen... Maar dit is ook weer een van de cultuurverschillen waar we mee moeten dealen.

Dit was niet de beste week tot nu toe, maar nu lekker weekend! Heerlijk, we hebben een feestje in Sengerema gepland bij Falco en Eefke nu al zin in