Weekend dag 53 en 54: Mwanza en Sengerema

6 januari 2018 - Sengerema, Tanzania

Nou het weer is de laatste tijd ook niet al te best. Zaterdag ochtend regende het pijpenstelen. We zaten nog te denken om zaterdag nog was spullen te kopen in Mwanza maar het regende zo hard dat we maar direct mee naar Sengerema zijn gegaan. In Sengerema zitten ook coassistenten, coassistenten uit Nijmegen(twee vrienden uit onze cogroep, Falco en Eefke) en nog coassistenten uit Amsterdam. We gaan daar het weekend heen, ze geven zaterdag avond namelijk een huisfeestje. Mwanza ligt eigenlijk in het midden van Sumvé en Sengerema. Vanuit Mwanza moet je eerst een uur met de boot en daarna nog 1,5 uur met de bus. Lekker weer een hobbelige bus.

Het is wel leuk om het huis van de andere te zien. We komen ook nog een keer terug om mee te lopen in het ziekenhuis, maar nu zijn we er alleen voor een feestje. De voorbereidingen waren al in volle gang, dus hebben we mee geholpen. Hapjes maken, kamer uitruimen en nog een beetje relaxen. Voor het feest hadden ze van iemand van het ziekenhuis een geit gekocht. Ielw, die gingen ze het voor het huis slachten. Bah, ik hoefde dat niet perse te zien en helemaal niet toen ze het hoofd aan een tak hadden hangen. Maarja dit hoort er ook bij en ik weet ook wel dat het een beetje naïef is, maar toch hoeft ik niet zo direct te zien waar het vlees vandaan komt.. Maar ik ben voor de vorm wel heel even gaan kijken toen hij al dood was. Verder stond hun mama heel de dag in de keuken om samosa’s te maken mmm en nog andere lekkernijen. En toen begon het feestje en het was echt heel erg leuk! Buiten was een kampvuur waar wat mensen zaten en binnen kon je dansen. Het was heel leuk dat er best veel van het ziekenhuis waren gekomen. Er waren ook nonnen en paters. We hebben zelf nog even onze heupen losgegooid met de pater haha. Dat was echt een leuke man, samen hebben we de drie belangrijkste dingen van het leven bedacht, lachen dansen en drinken(maar geen alcohol haha).

Het vlees van de geit hadden ze op een zelfgemaakte BBQ gebakken. Ik moet zeggen dat was erg lekker! Ook hadden ze een soep gemaakt, maar die durfde we eigenlijk allemaal niet te eten toen we zagen hoe het eruitzag, wat erin ging en hoe het rook. Volgens mij ging daar echt al de resten van de geit in… Verder hebben we naast dat we heel veel gegeten hebben haha(en de konyagi ontbrak natuurlijk niet haha mmm)  lekker gedanst! Het was echt een hele leuke sfeer! Ook fijn om gewoon lekker te kunnen dansen en niet continua aangerand te worden. Hoe later op de avond hoe aanhankelijker de mannen weer werden, maar ik moet zeggen dat het heel erg mee viel. Het was een top avond!

De volgende dag was er een hoop zooi om op de ruimen! Vooral echt een mega afwas en die stonk! Bahbah overal en in alle kommetjes zaten resten van die soep, en zo aan gekoekt werd het er niet aantrekkelijker op, helemaal niet met allemaal vet overblijfselen van de soep in de kommetjes… Maar opruimen moest toch, dus neusdicht en gaan. Op een gegeven moment moesten Mitch en ik alleen wel terug, want we hadden nog wel een reis voor de boek naar Sumvé. In Sumvé nog snel even wat boodschappen en toen naar het busstation waarvandaan de dalla dalla naar Sumvé gaat. Pfoe het was alleen mega druk, er stonden echt mega veel mensen op de dalla dalla naar Sumvé te wachten. Het duurde ook een hele tijd voordat hij er was en toen hij de eindelijk was was het echt een getrek en geduw! Michelle en ik hebben we er ons maar niet in gemengd want het ging echt hard aan toe. Het paste ook sowieso allemaal nooit in ene dalla dalla. Alleen toen zaten we met een dilemma, omdat het al laat werd en we dus eigenlijk niet in het donker in de dalla dalla wilde zitten. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om taxi William weer te bellen. Er stonden nog steeds heel veel mensen om de volgende dalla dalla naar Sumvé te wachten en toen dachten we ‘we kunnen eigenlijk nog best twee andere mensen meenemen want we hebben toch twee plekken over. Dus hebben we een vrouw met een kindje meegenomen. Eerste wilde ze niet, maar ik denk omdat ze dachten dat ze moesten betalen en dat is natuurlijk heel veel in vergelijking met de dalla dalla. Maar dat hoefde natuurlijk niet want wij betaalde, dus toen wilde ze wel graag mee. Scheelt hun weer wachten, geld en getrek.

1 Reactie

  1. Marianne Gillis:
    25 januari 2018
    Nooit een saaie dag in Afrika met Veerle en Michelle! Dikke kus en dans en lach iedere dag...