Week 6

8 januari 2018 - Sumve, Tanzania

Deze week wilde we nog een week de mannenafdeling doen en dan naar de vrouwenafdeling. Deze week was er een andere dokter, dr Kagindu. Geen idee waar hij de eerdere weken was, maar het wel heel fijn dat hij er was. Ik denk dat we qua supervisie ook wel een beetje pech hebben gehad, omdat er de eerste weken telkens maar 1 of 2 dokters waren. Waarvan je Geofrey eigenlijk niet mee kan tellen. Maandag begonnen we de ronde op de male ward toen dr. Kagindu kwam aanlopen om de ronde mee te lopen. Dat was fijn om een keer samen een ronde op de male ward te doen, helemaal omdat we vorige week echt nauwelijks supervisie hadden gehad. Daarbij is dr. Kagindu ook fijn als supervisie. Als nog gaat het heel snel, maar hij legt wel wat uit en verkoopt geen onzin. Wel vroeg hij ons een aantal dingen waarom we dat hadden gedaan. Maar dat was eigenlijk altijd gedaan omdat dr. Geofrey dat wilde en wij twijfelde er dan al aan. Dat is ook wel fijn, zodat je in ieder geval weet dat je dus niet helemaal verkeerd zat. We hebben deze week ook weer een OK meegekeken waarbij Michelle kon assisteren, dat  was wel leuk. De andere OK’s deden dr. Geofrey en dr. Abdalla altijd samen dus dan hebben ze geen assistent nodig. Maar nu opereerde dr. Kangindu alleen dus kon een van ons assisteren. Michelle is de gene van ons twee die meer chirurgisch aangelegd is. Ik vind het ook wel leuk, maar ik ben zelf meer internistisch. Maar daarmee vullen we elkaar mooi aan. Alleen merk je wel dat dr. Geofrey duidelijk meer van chirurgisch aangelegd is, want het is altijd Michelle voor Michelle na. Heel irritant, maarja we doen gewoon ons ding en proberen ons allebei maar niet te veel aan hem te ergeren al moet ik zeggen dat me dat niet altijd lukt. Maar het gaat al beter dan vorige week, want deze week hebben we veel minder met hem te maken gelukkig.

De woensdagochtend hadden we weer een presentatie, al was hij deze keer in het Swahili. We moesten maar naast twee studenten gaan zitten die dan voor ons zouden kunnen vertalen. Nou dat werkt natuurlijk helemaal niet. In het begin was het nog wel leuk om de slides proberen te begrijpen, wat op zich samen met google translate ook nog wel redelijk ging. Het kost je alleen wel heel veel energie om de hele tijd heel goed om te letten en alles proberen te volgen. Dus op een gegeven moment waren we er helemaal klaar mee. Wat altijd wel heel grappig is, is het applaus aan het einde of nja het is geen applaus maar je gaan allemaal staan en dan neemt een iemand het voortouw. Die gene maakt eens soort klapversje en dat doe je dan met z’n alle na. Ik vind het wel een leuke manier van klappen aan het einde van een presentatie.

Waar ik me ook nog steeds elke dag over verbaas zijn de haardrachten. Ze hebben hier hele bijzondere manieren van invlechten. Je kan soms ook aan de haardracht zien hoe rijk iemand is, of soms kan je een inschatting maken. Ik heb namelijk het idee dat de rijkere mensen ingewikkeldere invlecht stijlen hebben met extensions of een pruik. Heel veel afrikanen dragen namelijk ook een pruik, soms twijfel je heeft ze nou een pruik of niet maar als ze dan de volgende dag met een totaal ander kapsel binnen komen is het wel duidelijk haha. De ene dag stijl en kort en de andere dag lange krullen. Maar ook zonder extensions maken ze echt hele bijzondere dingen. Veel haar best wel kort en dun, maar dan weten ze er toch nog vlechtjes in de krijgen, maar met als resultaat dat het hele dunne vlechtjes zijn, die ze strak op het hoofd vlechten en dat kom dan samen op de zijkant van het hoofd waar de uiteinde van als sprietjes rechtop staan haha. Of ze maken kleine vlechtjes die als stekeltjes om hoogstaand, soms lijken het wel kapsels van teletubbies en zo heb je echt alle vormen en maten. Er zitten ook echt wel hele bijzondere mooie ingevlochten werken tussen, maar die zie je vaak in Mwanza met hele welvarende kleren.

We hadden van andere studenten gehoord dat het vrijdag een nationale vrij dag was, tegen ons was nog niets gezegd. Dus we dachten moeten we het vragen ja of nee, maar donderdag begon dr. Geofrey zelf over en het is inderdaad een nationale vrije dag. We mochten zelf kiezen of we wilde komen, hij vond het ook prima als we thuis blijven. Toen hebben we daar maar voor gekozen om lekker thuis te blijven. We hebben namelijk nog een enorm verslag om te maken(in het Engels, dat is nog het meest ellendige) dus daar konden we nu mooi de dag aan besteden. Ennn nu konden we donderdag avond een lekker wijntje drinken! Dus vrijdag hebben we veel aan het verslag gewerkt en tegen het einde van de middag nog maar even een rondje gaan lopen om toch een beetje in beweging te zijn. We zijn net wat verder gegaan en een andere kant op dan normaal. Dat was wel leuk, we zitten ook in een hele mooie omgeving eigenlijk! 

3 Reacties

  1. Marianne Gillis:
    25 januari 2018
    Wat leuk..samen klappen. ..veel succes met jullie verslag! Xxxx
  2. Suvana:
    27 januari 2018
    Ja! Dat samen klappen is wel heel bijzonder. Klinkt Afrikaans. Daar zit heel wat meer ritme in, als wij ooit voor elkaar zullen krijgen...
    Enne Dr Geofrey is idd wel een ultieme uitdaging ✨🙏🏼✨
    Knuffels voor jullie en de kippen...✨🤗✨
  3. Chris en Hugo:
    29 januari 2018
    Wat is het genieten om je verhalen te lezen.Je krijgt het gevoel dat je er zelf bent.Was het maar waar.
    Lof voor jullie bij het werken in de kliniek met zo weinig ondersteuning. Maar goed dat er zo`n safari tegenover staat.Leuk dat je dit samen met Nienke en Peter gedaan hebt. Vast een hele beleving.
    Klopt het dat er geen foto`s geplaatst zijn.

    Lieve groetjes Chris en Hugo