Week 8

Nou vorige week stonden de kippen in de belangstelling en deze week kool en aubergine haha. Zondag waren we met de taxi  naar Sumvé gegaan zodat we nog wat boodschappen konden meenemen en we waren nu toch met z’n vieren en dan is het niet zo heel duur. We rijden dan altijd lang een markt met groente en fruit en dan zorgt William (de taxi chauffeur) ervoor dat we vanuit de taxi groente en fruit kunnen kopen. Hij kan dan direct zorgen voor een goede prijs en hij zorgt er ook altijd voor dat we de goede stuks groente en fruit krijgen. Het is altijd wel grappig, want elke keer weer zegt hij, zoek je goede uit want dan komen we de volgende keer weer terug. Nu wilde we ook aubergines hebben nou en die kregen we. Eerst was het een soort wedstrijd tussen de vrouwen die het eerst aubergines voor ons hadden gehaald en vervolgens krijgen we echt een hele zak vol. We hebben ongelogen echt elke dag aubergine gegeten haha. Maar het is gelukt, aan het einde van de week waren ze op. Daarnaast is het ook koolseizoen en je haalt echt best veel uit 1 kool. Wij maken er vaak salade van wat heel lekker is, maar ook dit eten we te pas en te on pas.

Nou en stiekem waren de kippen ook nog zeer aanwezig deze week, the soap continues. Vorige week liep de haan dus met allemaal jonge hennetjes te paraderen, dat ging deze week door. Totdat hij er ineens s avonds ook niet meer was. Eigenlijk altijd zitten de kippen en de haan in het hok als het donker is, maar woensdagavond was de haan er ineens niet. Die was vast ergens z’n kippetjes aan het veroveren. De volgende ochtend was hij er wel weer, we hebben hem toen maar naar zijn hok gelokt met eten en hem erin gestopt. In de middag de kippen erbij en toen maar twee dagen laten zitten zodat ze elkaar hopelijk weer aantrekkelijk gaan vinden. Ze waren het er alleen zelf niet mee eens, maarja dan moeten ze maar niet zo de bloemetje buiten zetten.

Deze week hebben we wat andere activiteiten gepland dan alleen de ward roundes. Je merkt nu wel dat het een heel klein ziekenhuis is met beperkte mogelijkheden. We lopen hier nu 7 weken rond en je merkt dat je nu wel al heel veel gezien hebt. Daarom is het leuk om nu andere aspecten van de gezondheidszorg hier in Tanzania en andere voorzieningen van het ziekenhuis te zien. Zo zijn we de woensdag mee gegaan op outreach. Dan ga je met een auto langs dorpjes om daar kinderen te vaccineren, te wegen en voorlichting te geven. Dit was echt heel leuk om te zien en mee te maken. We gingen naar een school in een dorpje niet heel ver van Sumvé af. We zitten nu in het seizoen dat er veel op de ‘shamba’s’ moet gebeuren (shamba is landje, zo noemen ze de grond waar ze gewassen op verbouwen). Alleen dit heeft wel tot gevolg dat er weinig moeders met kinderen kwamen. Daarom gingen ze eerst wat vertellen over malaria. Het was een mooi gezicht om een hele groep kinderen van 5-14 jaar allemaal aandachtig te zien luisteren. Er werd verteld over malaria, de symptomen, de behandeling en preventie. Daarna hadden er ondertussen wel een aantal moeders met kinderen zich verzameld. Alle kinderen werden gewogen en sommige kregen ook nog een vaccinatie. Wij deden de vaccinaties, het was wel wennen aan de huid. De huid is wel wat dikker dan een blanke huid, waardoor je soms flink wat kracht moest zetten. Daarnaast moest je het kindje ook goed vasthouden, want dat deden de moeders hier niet. Ook gingen we ondertussen nog even kijken bij het wegen, dat was echt een hilarisch gezicht. Er hing namelijk een weegschaal in boom, dan werden de kinderen vervolgens in een soort tuin broek gehesen en daarmee aan de weegschaal gehangen. Vervolgens bungelde die kinderen dan in de (vaak te grote) broek.

Aan het begin van de week hebben we wel gewoon onzer rondes gelopen, toen waren Emmy en Eliza er(de twee coassistenten uit Sengerema). We hebben toen met een keizersnee meegekeken. Nou dat was ook weer een bijzondere, wij waren er niet echt bij betrokken geweest maar we vonden het wel leuk om een keizersnee te zien. Het was echt een enorme buik en wat bleek het was een tweeling! Dit wist niemand van te voren. Toen het eerste kind eruit was waren wij daar mee bezig en toen draaide we ons om bleek dat ze ineens nog een kind eruit aan het halen waren. Dat is nog een eens verrassing, heb je ineens twee kinderen.

Donderdag en vrijdag wilde we eigenlijk meekijken op de CTC-kliniek en bij de vader moeder kind kliniek. Alleen het bleek dat er maar een dokter in heel het ziekenhuis was, dus wij waren nodig voor de rondes. Dus het wordt een andere keer met de CTC meekijken. Het is wel bizar want we zijn echt al ruim over de helft heen en volgende week gaan we naar Sengerema toe en we gaan ook nog een week richting Rubya, dus al met al hebben we niet heel veel weken meer in Sumvé.

Verder heb ik deze week echt door de hardste donder ooit gehoord! Het was midden in de nacht en ik sliep met oordoppen maar alsnog klonk het als of er containers naast mijn hoofd op een betonnen vloer vielen. Ik ben echt een hele goede slaper en slaap door veel heen(ook onweer) maar hiervan zat ik echt rechtop in m’n bed. Dit werd daarna weer vergezeld met regen, nu maar hopen dat het weekend wel mooi is zo dat we lekker nog wat aan het zwembad kunnen liggen. Vrijdag zijn we al naar Mwanza gegaan. De vader van Eliza was daar aangekomen en we gingen met een hele groep uit eten. Alle coassistenten uit Sengerema en nog uit een ander plaatsje waren er. We gingen weer bij de teriyaki plaat eten, mmm. Daarna nog een drankje gedaan bij Tilapia (het hotel waar we altijd zwemmen en vaak een drankje doen) en vervolgens nog even de club in 😊 We hebben weer flink gedanst, ik moet zeggen dat ga ik wel missen als ik weer in Nederland ben. De stapavonden zijn qua dansen echt heel erg leuk, dat zouden de Nederlandse mannen en vrouwen ook meer moeten doen.