Dag 88 en 89: Ginsenyi - Kibuye - Kigali

Jaa, vandaag gaan we weg op de scooters een deel van de Congo Nil trail doen. Dat is een weg langs het meer tussen Rwanda en Congo. We gaan een toch van 100km achter op scooters maken. Gisteren hadden we het al geregeld en ze stonden netjes op ons te wachten. Eerst nog even een fototje en toen op weg. Oh wat is het toch een heerlijk gevoel achter op de scooter. Het is jammer dat Mwanza echt een te drukke stad is en daarom niet heel veilig is om om achter op een pikipiki (scooter) te gaan zitten, want ik hou er wel echt van. En wauw het was echt een super mooie tocht. Met aan de rechtkant het enorme meer met als je goed keek aan de overkant Congo en aan de andere kant bergen. Het was heel groen met allerlei bomen en planten. We zaten allemaal vol op te genieten. Het eerste gedeelte van de weg was hobbel de bobbel over een zand weg met stenen en bruggetjes en het laatste gedeelte was over asfalt. Tussendoor nog een paar keer gestopt om foto's te nemen en ondertussen ons best gedaan. Het was ook heel leuk, want we kwamen door dorpjes waar alle mensen stonden te zwaaien en we kinderen een highfive gaven. Langs de weg liepen ook veel mensen. Het was wel grappig want niet alleen de kinderen waren heel enthousiast maar de oudere mensen ook.

Pfoe het was toch wel een hele rit na een uurtje of drie begon mijn kont toch wel zeer toen en had ook een lamme arm van m'n helm vast houden. De helm van Suus en mij was namelijk een beetje groot, maar Iet kwam wel met het goed idee om eerst een kleding stuk om ons hoofd te knopen en dan de helm op te zetten. Dan paste het al veel beter, al moest je hem soms toch nog wel vast houden als het hard ging. Onze klep was namelijk helemaal beschadigd dus als je die klep op had zag je niet zo veel. Maar als hij om hoog stond was het natuurlijk een enorme windvanger. Maar ach we hebben onze armspieren goed getraind.
Na een uurtje of vier kwamen we aan bij onze eindbestemming. Eerst werden we bij een verkeerde hostel gedropt dus wij verteld en opgezocht waar we heen moesten, maar nee eerst gingen ze eigenwijs de andere kant op. Ze zullen wel denken die vrouwen kunnen niet navigeren haha. Uiteindelijk toch maar op onze navigatie de goede plek gevonden.
Het was nog vroeg dus we wilde eerst wat eten en daarna nog was gaan wandelen, want ook hier was het prachtig. Onze lodge had een prachtig uitzicht en samen met een biertje vermaakte we ons daar wel. S middags nog wat gewandeld in de omgeving. We zijn gewoon wat gaan lopen, want het maakt niet heel veel uit waar je heen ging. Voor het avond eten dachten we naar het centrum te gaan. Nou ik zeg centrum, maar het was echt nauwelijks een centrum te noemen haha. Ook niet echt iets om te eten, dus hebben we yogurt fruit brood en pindakaas gehaald, altijd goed.

Dag 89: Kibuye - Kigali
Wauw wat een uitzichten weer. Op de heenweg zaten Suus en ik niet op een goede plek in de bus. We hadden namelijk half een geblindeerd raam, maar nu niet. We snappen wel dat dit het land van de 1000 hills wordt genoemd. We rijden dwars door de bergen heen, je kijkt naar een glooiend landschap met tot zo ver als je kan kijken groene heuvels met dennebomen, bananenbomen en allerlei andere begroeiing. Zo zijn busreizen ineens helemaal niet meer erg, muziekje op lekker uit het raam staren en een beetje kletsen.
Het is wel echt heel leuk om weer met Suus en Iet te reizen! Dit is wel de laatste keer helaas daarna moet ik ze 2,5 maand missen!
We hadden expres een vroege bus genomen, want we wilde nog graag langs het Genocide Memorial. Wauw dat was indrukwekkend, we wisten er eigenlijk allemaal weinig van ik had alleen snel wat gelezen erover in de bus van Tanzania naar Rwanda. Het is zo bizar dat dit allemaal in 1994 heeft afgespeeld, zo kort geleden en dat 1 miljoen (1/8 van de bevolking) is uitgemoord. Heel de geschiedenis en hoe alles is ontstaan werd daar uitgelegd. Wat ik misschien nog wel het moest bizarre vind is dat de mensen vanaf onze leeftijd die hier gewoon op straat lopen hebben waarschijnlijk iemand vermoord zien worden of iemand in hun familie/hele familie is uitgemoord of ze hebben iemand vermoord..
Dit was weer even een hele andere Afrika ervaring dan tot nu toe. Maar ben wel blij blij dat we dit gedaan hebben. Ik vind dat het erbij hoort om de geschiedenis van een land te kennen, maar vind het ook heel interessant.