Dag 19 en 20: Mwanza - Sumvé

Dag 19: Mwanza – Sumvé

Vandaag gaan we naar Sumvé! We gaan met de taxi zodat we niet met onze backpacks en al het eten in de dalla dalla gepropt hoeven worden. We gaan onderweg nog langs de supermarkt en markt. Je kan namelijk in het dorpje niet zo heel veel kopen, alleen wat groente, water, bier en soda. Dus we hebben goed ingeslagen voor ontbijt en wat tussendoor.

Wauw, we zijn echt blij met ons huisje! Het is echt zo’n luxe, we hebben echt een groot huis. Met een ruime woonkamer, 3 slaapkamers, badkamer, keuken en veel kast ruimte. Dan hebben we een grote tuin, voor en achtertuin en een veranda. In de tuin staat een kippenhok en een omheinde groente tuin. Echt zo’n luxe dat we dit allemaal hebben. Het is ook fijn dat we al onze kleren in kasten kunnen leggen. Ik vind reizen echt geweldig, maar het is toch ook wel fijn om niet uit je tas te hoeven leven en niet elke avond weer alles in de tas te hoeven proppen. Het scheelt ook wel dat we na dit coschap wel wat achter kunnen laten waardoor onze tas wat minder vol wordt.

We hebben ook huisdieren! 3 kippen, 1 haan 8 kuikens. Alleen toen we aankwamen was de haan niet lekker. Hij zag er niet goed uit en maakte de hele tijd een heel zielig geluid. Later kwamen we erachter dat hij dat geluid maakte als hij moest poepen. Hij had diarree en bloed.. We wisten niet echt goed wat we ermee moesten. Ze hadden wel antibiotica voor de kippen dus dat hebben we maar gegeven en hopen dat het daarmee beter zou gaan.

Ellen en Birgit hebben ons alles laten zien hoe alles werkt, wat de kippen eten, het dorpje etc. Ook nog even over de markt hier gelopen voor groente, echt heel goedkoop allemaal! Dus we hebben maar wat ingeslagen, anders krijg je blijkbaar alleen maar ui en tomaat. Nog met z’n alle kolonisten gespeeld en toen naar bed, want morgen de eerste dag 😊

Dag 20: Sumvé

Nou onze eerste dag van het coschap! Vandaag zijn Ellen en Birgit er nog dus dat is wel erg fijn.

Om 8 uur is de overdracht, nou de overdracht is in het Engels maar ik versta er echt geen drol van. Het is in een grote ruimte die wat galmt en ze praten heel zacht. Je pikt wel wat op maar lang niet alles, maar dit schijnt steeds beter te gaan. Na de overdracht komt er nog een hele discussie op gang in het Swahili. Daar was dus helemaal al niets meer van te verstaan, behalve soms wat bekende woorden tussen door. Na de overdracht heb je tijd om naar huis te gaan en te eten. Het heeft namelijk geen zin om direct patiënten te gaan zien, want de verpleegkundige zijn dan nog niet klaar. Je spreekt wel steeds iets meer Swahili en we hebben heel wat standaard zinnetjes, maar je hebt de verpleegkundige vaak nog wel echt nodig. Daarnaast moet je ook aan hun vertellen wat je wilt met de patiënt.

Oh heerlijk, we hebben al ontbijt yogurt met iets van cornflakes en fruit. Echt fijn om weer je eigen ontbijt te hebben. Onze mama Fausta kan blijkbaar goed brood bakken, dus voor de middag hebben we lekker brood😊 Naast het huisje heb je een tuinman en mama. De tuinman(Kwabi) komt 3 keer in de week om de tuin bij te houden en helpt ook veel met andere dingen zoals de kippen als dat nodig is. Onze mama (Fausta) komt elke dag en die kookt, doet de afwas, maakt schoon, doet boodschappen en doet de was. In een schriftje schrijf je op wat je die dag gedaan wilt hebben. Het voelt ook nog wel een beetje vreemd om zo op te schrijven wat je gedaan wilt hebben en dat je bijvoorbeeld de afwas zo kan laten staan. Maar stiekem is het ook wel heel fijn, je hoeft nergens over na te denken en je moet er natuurlijk wel voor betalen.

Na het ontbijt aan de slag! Het is best een groot ziekenhuis, maar er liggen absoluut niet veel mensen Het ziekenhuis heeft het op het moment best lastig en heel veel bedden zijn leeg. Wij beginnen op de kinderafdeling met z’n tweeën. Op de kinderafdeling loopt je niet langs de bedden, maar komen de moeders met de kinderen langs jou. Pfoe, een paar standaard zinnetjes kan je wel, maar dit is toch wel heel anders. Gelukkig hebben we veel naslagwerk. Naast de taal zijn de ziektebeelden ook heel anders. Zo heb ik nog nooit een malaria of malnutritie behandeld, maar ook hier zijn protocollen voor. Het voelt wel heel raar, dat jij echt de dokter bent terwijl je hier nul ervaring mee hebt. Je kan wel om supervisie vragen, wat we zeker in het begin ook heel veel gaan doen. Maar we hebben al van Birgit en Ellen gehoord dat je er al vrij snel achter komt dat je meestal meer weet dan de artsen hier. Ze zijn blijkbaar ook heel erg vastgeroest in hun eigen ideeën en protocollen, dus al ze zeggen dat iets zo moet dan moet het ook zo. Je kan dan niets anders inbrengen en als je vraagt waarom het zo gedaan wordt en niet anders dan krijg je als antwoord dat het altijd zo gebeurd. Dus we zullen zien, dit is wat we hebben gehoord, maar ik ga er met een zoveel mogelijk openblik in en dan zullen we zien hoe het gaat verlopen.

Een voor een komen de kindjes dus langs en je ziet wel direct al het verschil tussen echt een ziek kindje en een kindje wat aan het opknappen is. Je krijgt dan het dossier en dan komt het volgende obstakel, het ontcijferen van het handschrift. Heerlijk een Engels dokters handschrift geschreven door een Tanzaniaan. Het scheelt wel dat de diagnoses zijn: severe pneumonie, severe malaria, anemie  (bij malaria of sikkelcelanemie) of algehele bodymalaise. Dit zijn alle diagnoses die we hebben gezien. Dan neem je je anamnese af en kijk je het kind goed na, want vaak staat er severe pneumonie maar dan vinden wij het helemaal niet zo ernstig. Je hoort dan bijvoorbeeld bijna niets over de longen en dan hebben ze een heel zware antibiotica. Ik denk dat wij in het begin nog heel voorzichtig zijn met het beleid veranderen, maar Ellen en Birgit hebben regelmatig de antibiotica geswitched of gestopt.

Vanochtend hebben we nog vooral meegekeken, maar morgen moeten we het zelf doen! Als je klaar bent dan kan je naar huis om te gaan lunchen. Fausta had zelfbrood gebakken, erg lekker. Dan kan je nog wat voor je zelf doen (in ons geval in het begin nog veel leren) en rond een uurje of 2 kan je terug. Dan eerst langs het laboratorium om de uitslagen op te halen en dan nog eventueel het beleid aanpassen. Daarna ben je klaar! Echt dit zijn we niet gewend vanuit Nederland, maar het is wel heel lekker. Daarnaast hebben wij ook nog wel flink wat tijd nodig om je in alle ziekte beelden in te lezen en Swahili te leren, dus het is wel erg fijn dat je die tijd ook hebt.

Nou qua huisdieren hebben we niet echt een goed begin. De haan was gisteren dus al ziek en vanochtend kwam er ook nog allemaal snot uit z’n snavel en in de middag was hij niet meer te vinden… We denken dat hij ergens na een rustig plekje is gegaan om te sterven. Nu hebben we alleen wel een probleem, want zonder haan lopen je kippen blijkbaar weg dus we moeten een nieuwe haan. We hebben Kwabi maar direct geld gegeven om een nieuwe haan te kopen voor dat we ook geen kippen meer hebben.

In de middag gingen Birgit en Ellen weg, dus nu lekker met z’n tweetjes. Voor het eten nog eerst hardgelopen met Kwabi. Dat wordt waarschijnlijk wel vaste prik, 2 keer in de week hardlopen. Het was echt lekker om hard te lopen, gelukkig was het niet meer zo warm. De omgeving was prachtig! Dus bewegen en genieten tegelijkertijd! Als eerste avondmaal van Fausta hadden we vis met rijst. Het was erg lekker maar wel zout, hier waren we wel al voor gewaarschuwd