Week 7

Nou nou de kippensoap gaat weer door deze week, GTST voor de kippen en nu zijn de goede tijden aangebroken. Onze kippen zijn deze week veranderd in twee sletjes. We hadden namelijk twee vreemde hanen in de tuin lopen waar onze kippen ineens achteraan liepen. Zo heb ik wel een paar keer achter de haan aangerend om onze kippen uit de handen van de loverboys te redden. Maar de haan had het ook goed bekeken die was ook goed bezig. Hij is veranderd in een gigolo. Naast twee nieuwe hanen is er ook een hele delegatie kippen bij gekomen. Hij liep ineens rond met 6 jonge kippen achter zich aan. We hebben geen idee waar ze allemaal in eens vandaan komen, maar we zullen zien. Zoals onze kippen maar bij ons blijven en eieren blijven leggen. Ze leggen namelijk weer eieren! Ze hebben even een tijdje geen eieren gelegd, maar blijkbaar leggen de kippen in december  geen of minder eieren en daar deden onze kippen vrolijk aan mee. Maar nu hebben we gelukkig weer eieren.

Verder hebben we deze week in het ziekenhuis bijna heel de week vrienden op bezoek. Eerst dus Falco en Eefke die zondag al met ons mee zijn gegaan. Ze blijven tot en met woensdag ochtend en gaan mee het ziekhuis in. Het is wel leuk om te horen wat alle verschillen zijn. Sengerema is een ziekenhuis waar veel meer patiënten liggen. Ze stonden echt te kijken hoe weinig patiënten er bij ons liggen. Ik ben met Eefke naar de kinderafdeling gegaan en Mitch en Falco de vrouwen. Wij waren zelf al even niet meer op de kinderafdeling geweest omdat we op de mannen afdeling hadden gestaan. Nou dat was wel te merken, een maand geleden was er een kindje opgenomen met allerlei problemen en een moeder die AIDS heeft(waar ze achter kwam omdat we het kindje wilde testen). Alleen was het kindje gaan spugen, waar echt niets mee was gedaan. Ze was van milde ondervoeding naar echt ernstige ondervoeding gegaan. We hebben besloten om er een nasotube in te brengen om haar zo te kunnen voeden(slangetje via de neus). Naast de ondervoeding was ze ook echt heel erg uitgedroogd, ik heb nog nooit zo’n lange turgor gezien. Turgor is hoe de huid terugveert als je er een beetje aantrekt. Als iemand uitgedroogd is duurt dat langer(zie je ook bij een oudere huid), maar bij dit kindje bleef de huid op de buik en armen gewoon staan. Alleen twee dagen later was hij er weer uit, het kindje zou hem zelf eruit getrokken hebben. De moeder wilde hem er alleen niet meer terug in want ze dacht dat het spugen door de tube kwam. Uiteindelijk hebben we haar gelukkig wel kunnen overtuigen.

Een van mijn favoriete kindjes is weer terug, helaas. Het is echt een heel schattig jongetje die ik wel jammer genoeg voor de derde keer terug is sinds we hier coschappen lopen. Hij komt telkens omdat hij bloedarmoede heeft bij malaria. Alleen ik vind hem wel leuk maar anders om dat valt nog te betwisten haha. Altijd als hij mij ziet begint hij altijd boos te kijken, maar als hij dan weer opknapt dan begint het stiekem onder het boos kijken toch een beetje te lachen. Helemaal als jij dan ook nog een ballon krijgt of een opgeblazen handschoen die doen het ook altijd wel goed.

Deze week ben ik ook nog met Eefke op de labour geweest. Eef heeft namelijk in Sengerema daar al even gestaan terwijl Mitch en ik totaal geen ervaring daar mee hebben. Dus nu kon ze me mooi wat uitleggen. Toen we aankwamen lag er een vrouw met 4cm ontsluiting en verder was er niet zoveel te doen. Maar na een uur hadden we al 1 kind gevangen en 3 kindjes na gekeken, zo snel kan het gaan. Er kwam namelijk ineens een vrouw binnen rennen(nja vrouw ze was zelf eigenlijk nog een kind, 16 jaar) Ze werd op een bank gelegd en met twee keer persen had ik een kind in mijn handen. Ondertussen was de vrouw met 4 centimeter ook aan het bevallen en kort daarna kwamen twee vrouwen binnen lopen met een tweeling. De vrouw was onderweg naar het ziekenhuis bevallen van de tweeling. Het was wel heel mooi om te zien hoe ze het allemaal hadden aangepakt. De navelstreng hadden ze afgebonden met twee touwtjes en ze hadden beiden een kindje op de blote huid gedragen en daarna al hun stoffen erover heen zodat de kindjes warm zouden blijven. Nou dit was mijn eerste uur op de labour ward, dat gaat nog wat worden als we hier iets vaker terug komen.

In het dorp hebben we een  winkeltje met kitenge ontdekt met ook nog eens hele mooie! Helemaal niet goed dat we dat weten, want dan hebben we nog meer verleidingen. Ik had van te voren niet gedacht dat ik het zo leuk zo vinden. Ook zijn we met Falco en Eef nog naar het uitzicht gelopen. Gelukkig hadden we de laatste dag daar mooi weer voor. Het is de laatste tijd telkens om de dag mooi. De ene dag echt heel harde regen en de andere dag zon. Op het uitzichtpunt hebben we genoten van een mooie zonsondergang onder het genot van zoete witte wijn(ielw Falco had per ongeluk verkeerde mee genomen), een biertje en je raad het al Konyagi het moet niet gekker worden op een door de weeksedag. Maar een alcoholische versnapering per dag moet kunnen toch haha.

Op donderdag kwamen Suus en Iet aan! We zijn gelijk die avond de rokken van Suus en Iet gaan ophalen. Ze hadden namelijk de rokken bij ons gezien en vonden die zo leuk dat ze ook het zelfde model wilde. We hadden met kerst stoffen meegenomen waarvan ze de rokken wilde en ze al naar Mama Mkanza gebracht. Ze paste gelukkig 😊 en ze had mijn jurkje en de broek van Mitch ook al af! Nou daar moesten nog wel was aanpassingen aan gebeuren. Haar hoofd sprak ook boekdelen toen we uitlegde wat we wilde haha. Het is natuurlijk niet wat ze normaal gesproken maakt. Ik wilde aan A-lijn jurkje alleen daar was dit toch niet de juiste stof voor. Het zat als een stijf vierkant om me heen, al is dit wel een stof die veel soepeler wordt na het dragen. Ik heb het toch wat laten inmaken en het werd al gelijk een stuk beter van! Wel heb ik er gelijk een rits ingemaakt want ik kwam er niet meer zonder hulp in en uit. De broek van Mitch was ook bijzonder, daar heeft e flink nog een aantal aanpassingen aan gedaan, maar die is helaas niet geworden zoals ze wilde. Daarna nog snel naar het uitzichtpunt gegaan voor de zonsondergang. Vrijdag met Suus en Iet het ziekenhuis in, wel heel gezellig om hun ook over de vloer te hebben. Het is eigenlijk maar een luxe dat we iedereen zoveel zien. Zelfs Iet en Suus die toch een eind ver weg wonen, heel leuk! S Middags zijn we naar Mwanza gegaan, Eef en Falco en de andere coassistenten uit Sengerema waren er ook. We zijn met z’n alle gaan eten en daarna gaan dansen!